Bij de studentenflat aan de Spoorwegstraat zie ik een meisje van circa 17 jaar met paars haar, Schots geruit rokje, een panty met gaten en stevige kistjes aan haar voeten. Haar oogopslag matcht niet met haar kleding.
Ze kijkt zoekend om zich heen naar de ingang van de flat want die is verstopt achter een hoge trap. Nog even kijkt ze om en dan bestijgt ze aarzelend de eerste trede. Ik herken het tafereel van eerdere jaren, in deze week zullen tientallen jongens en meisjes met slungelige armen en benen die zich nog geen houding weten te geven, hun intrek nemen in de studentenflat. Geef ze de tijd tot de herfstvakantie en ze zijn onherkenbaar veranderd in zelfbewuste studenten die luidkeels door de stad banjeren, op zoek naar vertier en verkering. Maar nu zijn het nog even kuikentjes die moeders vleugels missen.
Het schoolplein herontdekken Een schrift zonder knak in de rug, de lege bladzijde, het gevoel dat alles mogelijk is en de hele wereld zijn adem inhoudt totdat jij weer je rentree maakt. Het is weer tijd voor actie. Nog even en de scholen beginnen weer, het theater komt tot leven en de première van de nieuwe James Bondfilm is nu echt aanstaande. Ik maak een rondje door de stad en voel het verwachtingsvol vibreren. Ik tel drie caravans van buurtbewoners die deze middag zijn teruggekomen van vakantie. De spullen liggen op straat om uitgezocht te worden, het zand van verre oorden er nog aan. De ouders proosten alvast op hun weerzien, terwijl de kinderen het schoolplein gaan herontdekken. ‘Ik zit straks in groep vijf’ schreeuwt een klein blond meisje tegen een iets jonger jongentje. In de Grote Houtstraat loop ik tussen de ouders met kinderen met te korte broeken en te lange haren. Zes lange zomerweken zijn voorbij gevlogen. Niet langer gedraald, er moet kleding, tassen en andere schoolspullen worden aangeschaft.
Een nieuw begin Volgende week mag ik ook weer naar kantoor, voor het eerst sinds de corona-uitbraak. Ik vind mezelf terug in kantoorboekhandel Muijs aan de Gedempte Oude Gracht waar ik me verlustig aan de leren laptoptassen. Fijn, een nieuw begin, we mogen weer!
nb deze column schreef ik in augustus 2021, toen we dachten dat het normale leven weer terug zou keren. Het zou nog ettelijke maanden duren voordat we van corona verlost waren.