Weet u nog aan het begin van de coronacrisis, hoe hartverwarmend we waren? Menig stadsgenoot tekende een hart op het raam, applaudisseerde voor de zorg en als je elkaar te dicht naderde, schonken we de ander een warme glimlach. We zouden dat virus weleens gaan beaten, meldde de opgewekte redactie van Haerlems Bodem.
Ordentelijk gedrag afdwingen Ergens onderweg zijn we het optimisme verloren en nam zijn zusje wellevendheid mee in zijn kielzog. Gisteren zag ik op de stoep in de Zijlstraat een van gemeentewege geplaatste stoeptekening om aan te geven dat er voldoende ruimte moest vrij blijven tussen de uitstalling van de winkeliers en de geparkeerde fietsen. Het ging om een tekening van een rolstoel en een kinderwagen. Het is het zoveelste poging om ordentelijk gedag af te dwingen, na de gele hartjes op de fietspaden, de verkeersborden in drukke winkelstraten om fietsers te manen af te stappen en de slordig aangebrachte lijnen op de Grote Markt. Tot nu toe zonder veel resultaat.
Dromen over een vaccin
Voor wie zich afvraagt waarom, heb ik maar een antwoord: druk. Eigenlijk twee woorden: te druk. We kunnen nergens anders heen, we zijn gedoemd om rondjes te lopen in een perpetuum mobile van winkelen en etalages kijken. De Toneelschuur is dicht, de datum van een geboekte voorstelling in Patronaat is al twee keer verschoven, verjaardagen vieren we tegenwoordig niet of alleen digitaal. Er zit niet anders op dan verbeten het pad te volgen van andere voetgangers. Schuifelend langs etalages, zich vergapend aan het geschitter en glim van de feestdagen, onderwijl dromend van januari 2021 als het vaccin er eindelijk zal zijn. In het nieuwe jaar, die stralende lichtkrans aan de horizon, dan wordt het vaccin succesvol geïntroduceerd zodat we weer het normale leven kunnen hervatten.
Elke dag een stap dichter bij het vaccin Helaas, een utopie volgens deskundigen. Als er al een vaccin is, zijn we er nog lang niet. Volgend jaar schijnen we de test-samenleving te houden en staan we waarschijnlijk nog steeds wantrouwend om elkaar heen te draaien. Is het dan alleen maar kommer en kwel? Nee. We gaan elke dag vooruit, elke dag is een stap dichter bij het vaccin. Maar hou je blik niet alleen op de horizon, kijk ook eens om je heen en geef de ander de ruimte. Al was het alleen maar om te voorkomen dat de gemeente nog meer stoepen en straten hoeft te beschilderen.
Comments