Vooraf had ik me er enorm op verheugd, op wandelen met de hond. Lange zwerftochten zouden we maken, door bos en langs de velden met de hond aan mijn zijde, opgewekt huppelend voor me uit, af en toe met een blik naar me omkijkend.
Samen zouden we genieten van al het moois dat de omgeving van Haarlem ons te bieden heeft. Op een zachte wenk zou Queeny zich weer bij ons voegen en probleemloos de weg naar huis inslaan.
Jungle van luchtjes Het is dan ook een ontnuchterende ervaring dat het aspect naar huis lopen tot nu toe het enige is dat probleemloos verloopt. Voor haar is onze woonwijk en het Kenaupark een jungle van luchtjes die allemaal verkend moeten worden. Je kan merken dat ze niet gewend is om mee te lopen. Op Aruba struinde ze kennelijk kriskras over straat, de roedel volgend op weg naar eten en een slaapplek.
Een wandeling door het park Zo komt het dat mijn jaszakken inmiddels uitpuilen van snoepjes en de mondkapjes die ik in dezelfde jaszak bewaar naar muffe hondenbrokken ruiken. Ik leer elke steen en elke stoep in het Garenkokerskwartier indringend kennen. Een wandeling door het park is een tocht van minstens een uur omdat elk bloemetje besnuffeld moet worden en mevrouw helemaal loco wordt als we een andere hond tegenkomen. Tijd voor de volgende stap: een cursus bij de hondenschool. Samen gaan we dit avontuur aan!