De bomen spreken hier hun eigen eeuwenoude taal. Het fluisterende bladerdek biedt troost aan de rouwenden, vormt een sierlijke guirlande op een bruiloft, biedt verkoeling op hete dagen en beschutting tijdens malse zomerbuien. In het najaar zullen de bladeren vallen, verkruimelen en opgaan in de bodem van oude druivenranken, en al die tijd leest hij onaangedaan verder.
Hij ziet niet dat de wind de haren van de peuter verwarren, hoort niet haar verrukte kreten op de schommel, ruikt niet de geurige aroma’s van de marktkramen op de Grote Markt. Hij ziet niet dat de lente uiteenspat in tien tinten groen, met een rood accent van een bijna uitgebloeide tulp. Het beeld van Godfried Bomans, de eens zo gevierde schrijver, ziet niet wat wij zien, namelijk een unieke plek waar cultuur, natuur en geschiedenis samenkomen. De verscholen parel aan de voet van de Bavo, onze Wijngaardtuin.
Comentarios